30 strandstoelen

Fik van Gestel focust op schilderkunst. Hij heeft de essentie dermate uitgediept en zich de finesses ervan eigen gemaakt. Daarbij legt hij een uitgesproken gevoel voor kleur en licht aan de dag, maar het opvallendst is ongetwijfeld zijn tactiele sensibiliteit.

Georges Meurant schildert labyrinten waarin onze blik verloren gaat. Een signaal trekt het oog, een configuratie valt even op. Al snel verdringen andere combinaties het, en dan nog andere.

Het werk van Nico De Guchtenaere is een manier van reflecteren over het creatieve proces door de natuurlijke wereld te evoceren als een proces van leven, sterven en wedergeboorte. De organische vormen staan metafoor voor de eigen artistieke evolutie, als een meditatie omtrent het natuurlijke van kunst maken, omtrent de fysieke en mentale activiteit van de mens.

Een terugkerend thema in het grafisch werk is het grensgebied tussen natuur en cultuur, met daaraan gekoppeld de spanning tussen heden en verleden.

Gerard Alsteens is onder dit pseudonym bekend als politiek tekenaar en kunstschilder. Zijn scherpe spotprenten doen meer aan schilderijen denken dan aan cartoons.

Onafscheidelijke duo strandstoelen. Het portret van de moeder en vader van John Van Oers. Enkel als duo verkrijgbaar. Over John Van Oers. Kleine fragmenten uit het dagelijks leven en verspreide gebeurtenissen inspireren allerlei intriges of scenario's. Een dosis humor in het licht van de ernst van de zaken, een dosis ernst in het licht van luchtigheid.

Door hen als het ware een tweede huid in acryl te tatoeëren versterkt Ulrike Bolenz de zeggingskracht van lichamen en gezichten op zo’n manier dat ze de toeschouwer ermee lijkt te confronteren.

Het werk van Beniti Cornelis is een spel met de poëzie van visuele details. Hij reorganiseerde door intuïtie verworven materiaal tot evenwichtige doeken met een eigen schriftuur.

Haar verrassende (zelf) portretten zijn meer dan het beeld dat we zien. Het lijkt wel of we doorheen een Spiegel stappen, zo wordt je als toeschouwer in het doek of de potloodtekeningen gezogen. Haar mysterieus werk brengt ons naar een verborgen ik.

Simon T is een conceptueel kunstenaar die speelt met betekenissen en het “nu" vertaalt in beelden.

De lucht aanraken, de wolken borstelen, het immateriële materialiseren ... de kleur wordt tastbaar. Alle tinten van een zonsondergang worden met de hand gemengd. De kleurovergangen zijn begraasd, de contrasten gewreven, de nerf van het canvas gemasseerd door mijn handen. Ze worden vuil en drukken op het oppervlak. ‘Hasta el cielo’ verwijst naar de vaagheid en onmetelijkheid van de lucht, naar de mistreizen van Joseph Turner.

Op zoek naar de essentie laat Ivan Popovic veel ballast weg, terwijl hij gedreven wordt en zich laat drijven om het ongevormde een vorm te geven.

Ilse Van Roy is beeldend kunstenaar en docent aan PXL-MAD, School Of Arts te Hasselt. Ze realiseert voornamelijk glazen objecten waarbij ze 'de grenzen van het materiaal' opzoekt. Ze combineert dit regelmatig met andere media zoals fotografie, video en textiel die vaak leiden tot ruimte vullende installaties.

Voor Scheurweghs zit de schoonheid van de fotografie niet in het kadreren van de realiteit, maar in het verstrekken van de context waarbij de toeschouwer zijn eigen herinneringen en emoties kan omlijsten. The male gaze is een wederkerig onderwerp in het werk van Scheurweghs. Voor deze strandstoel draait ze de blik om. In plaats van hoe de man naar de vrouw kijkt, wordt de man het 'lustobject' in kwestie. En doch blijft het lichaam tegelijkertijd ook gewoon een lichaam en is deze niet noodzakelijk seksueel.

Veelzijdig kunstenaar Duchateau speelt met de essentie van het schilderen. Kleur, vorm en materie zijn de elementen waarmee hij spanning creëert. Hij experimenteert en zet het toeval naar zijn hand.