Niets is wat het lijkt. Niet misschien. Neen, zeker niet wanneer men baadt in onschuld. Daar streeft Liesje Reyskens naar in haar werk waarbij ze infantiele naïviteit doorklieft met surrealisme.

Haar verrassende (zelf) portretten zijn meer dan het beeld dat we zien. Het lijkt wel of we doorheen een Spiegel stappen, zo wordt je als toeschouwer in het doek of de potloodtekeningen gezogen. Haar mysterieus werk brengt ons naar een verborgen ik.