Luc Hoekx schildert architectonische landschappen. Licht, kleur, perspectief, onderlinge verhouding en verschuiving zijn enkele elementen die hij gebruikt om gelaagde composities te maken die uitnodigen om nog beter te kijken.

Haar verrassende (zelf) portretten zijn meer dan het beeld dat we zien. Het lijkt wel of we doorheen een Spiegel stappen, zo wordt je als toeschouwer in het doek of de potloodtekeningen gezogen. Haar mysterieus werk brengt ons naar een verborgen ik.