Voor Scheurweghs zit de schoonheid van de fotografie niet in het kadreren van de realiteit, maar in het verstrekken van de context waarbij de toeschouwer zijn eigen herinneringen en emoties kan omlijsten. The male gaze is een wederkerig onderwerp in het werk van Scheurweghs. Voor deze strandstoel draait ze de blik om. In plaats van hoe de man naar de vrouw kijkt, wordt de man het 'lustobject' in kwestie. En doch blijft het lichaam tegelijkertijd ook gewoon een lichaam en is deze niet noodzakelijk seksueel.

Haar verrassende (zelf) portretten zijn meer dan het beeld dat we zien. Het lijkt wel of we doorheen een Spiegel stappen, zo wordt je als toeschouwer in het doek of de potloodtekeningen gezogen. Haar mysterieus werk brengt ons naar een verborgen ik.